2015-10

Verslag zendingsreis 7-12 oktober 2015

Woensdag 7 oktober jl. vertrokken Els en Sam ’s-morgens om 06.30 uur naar vliegveld Eindhoven om om 09.35 uur te gaan vliegen naar Debrecen. Onderweg ter hoogte van Breda-Zuid, afslag naar Utrecht, stonden ze opeens in de file. Invoegend verkeer vanuit Antwerpen zeker…?, jawel, maar het begon toch een beetje lang te duren. Ze hebben de radio aangezet voor het nieuws en toen hoorden ze dat er op de A-58, tussen Breda en Tilburg, een 10 km lange file was vanwege een brandende auto…. Tja wat doe je dan…. Bidden, wachten en jezelf overgeven aan de situatie.
Na 1 uur wachten besloten ze om toch nog door te rijden naar Eindhoven-Airport. Vorig jaar had Sam het meegemaakt dat ze daar aankwamen en dat het vliegtuig 7 uur later vertrok, dus wie weet. Gaandeweg merkten ze dat ze het vliegveld toch snel naderden en met nog wat vertraging in Eindhoven waar het woon-werk verkeer in volle gang was, arriveerden ze op het vliegveld. Snel even parkeren voor de deur van de hal zodat Els kon uitstappen met de grote koffer en Sam snel verder naar de gereserveerde parkeerplek waar hij uit moest leggen of achteraf betalen mogelijk was i.v.m. de onzekerheid of ze het vliegtuig zouden halen. Dat was goed. Toen met versnelde pas naar het vliegveld waar Els voor de balie wachtte tot Sam kwam met het vliegticket. Maar juist op dat moment toen zij wilde inchecken bleek dat de incheckbalie voor deze vlucht net een paar minuten gesloten was. Tja, daar sta je dan. Els kon als persoon nog wel mee, maar de koffer niet (waarin de meeste spullen zaten). Sam kon met zijn handbagage nog wel mee, want hij hoefde niet in te checken. Ze konden ook ’s-avonds naar Budapest vliegen, maar dat kostte alleen aan vliegtickets al 350 euro, dus met administratie-kosten en bagage zou dat snel 500 euro kosten. Een te dure grap. Aldus besloten ze dat Sam nu zou vertrekken en dat Els dan óf zondag zou komen en rechtstreeks naar Debrecen zou vliegen, óf met een eerdere vlucht naar Budapest (als die niet te duur zou zijn) en dan nog 4 uur met de taxi. Het werd voor Els de vlucht op zondag, waarbij zij de kerkdienst in Hajdúhadház bij kon wonen, ze ’s-avonds een heerlijke gezellige avond hadden met veel gemeenteleden en maandag vergaderden.

Het encounter
Daar zat Sam dan in het vliegtuig met een lege stoel naast hem. Een rare gewaarwording. Eenmaal op het vliegveld in Debrecen kwam Norbert hem ophalen en hij vertelde hem dat Els er niet bij was. Onderweg naar zijn huis vertelde hij dit telefonisch aan zijn vrouw Szylvia, maar die geloofde het niet. Ook geloofde zij niet dat Sam de auto bestuurde totdat Norbert een paar foto’s nam en die doorstuurde naar haar.
Norbert had een overrijpe druif gegeten en onderweg was er politiecontrole, zodat hij bang was dat hij naar alcohol rook. Vandaar dat hij Sam vroeg of hij alcohol gedronken had en dat was niet zo, dus of Sam wilde rijden. Sam wist dat dit een hele eer voor hem was, want Norbert is zuinig op zijn auto en laat er verder niemand in rijden. Hij heeft deze auto al 10 jaar en eigenlijk is de 19-jaar oude auto al lang aan vervanging toe.
Dit keer sliep Sam eerst een paar nachten bij Norbert en Szylvia, althans bij een gemeentelid van hun kerk die appels aan het plukken was bij zijn ouders 30 km verderop. Tijdens het encounter in Hajdúhadház zou Sam in het huis van Toni en Peruska slapen.

Het viel Sam op dat ze vanaf de eerste ontmoeting steeds aan het praten waren. Quality-time! Dat was wel anders als Toni om hem kwam, dan was het meer een paar woorden, gebaren en de taal van het hart. Ook goed!, maar dit was beter. Gewone Hongaren, die wonen in een gezellig ingerichte flat, dat is ook anders. In de dagen dat hij daar was hebben ze gebeden, verhalen verteld, hun volkstuin bezocht, samen boodschappen gedaan, zijn vader ontmoet, het kantoor bezocht waar zijn vader werkt, samen gegeten. Szylvia had al haar liefde in de maaltijden gestopt! Op de derde dag viel het op dat het zover was dat Norbert zijn hart deelde. “Ik ben geen machine, maar ook een mens, met gevoelens, heb ook behoefte aan bevestiging in mijn werk, vruchten en soms laat je de moed wel eens zakken, Heer, wilt U mij bevestigen in mijn werk.” En toen kwam eind augustus onze toezegging om hem maandelijks financieel te steunen. WAT EEN BEMOEDIGING. Het gaat niet zozeer om het bedrag, maar om het feit dat God zijn gebed op deze wijze verhoorde. Dan word je stil, want Sam heeft hetzelfde meegemaakt. Dat je merkt God is met je bezig en voorziet. Ook besefte Sam opnieuw hoe belangrijk zijn aanwezigheid, zijn “zijn” in Hongarije is. Het is nu tien jaar geleden dat hij er voor de eerste keer naar toe ging en mensen vragen hem ook wel eens “denk je er wel eens over om te stoppen”. “Ja”, zegt hij dan, daar ben ik eerlijk in, “maar ook of ik nog door moet, nee, mag gaan”.

De Heer heeft 3 jaar geleden door verschillende mensen heen tot hem gesproken dat Hij zijn gebied wil vergroten en het is voor Sam de vraag waar Hij dat wilt doen en wanneer. Opvallend was het dat Sam vrij snel in het eerste jaar erna door 5 organisaties in Vlissingen werd gevraagd voor diverse functies. Hij zei “nee”, omdat hij wist dat als ik “ja” zeg, ik dit voor 5-7 jaar ga doen en misschien komt er iets anders op mijn pad, word ik nog ergens anders voor gevraagd, iets waar mijn hart meer naar uit gaat, maar dan moeten er wel deuren open gaan. En ik heb geleerd dat geduld en gehoorzaamheid belangrijk zijn, maar weet dit ook uit de Bijbel, Hebr. 6:15 en Hebr. 10:36.

Nu lijkt het erop dat het Hongarije betreft. Er gaan daar deuren open. In de kerk van Norbert in Nyiredhaza waar Sam zondagochtend preekte (en in augustus ook), waar hij meer mensen leert kennen en nu ook kan gaan overnachten. Terwijl hij bij Toni en Peruska kan overnachten wanneer hij in Hajdúhadház is. Niet dat hij daar minder naar toe zal gaan, maar alleen nog voor onderwijs, encounters.
Ingemar, de Zweedse zendeling die Norbert steunde, coachte en meeging naar Slowakije, komt nog maar 1 keer per jaar, want hij gaat behalve naar Hongarije en India, nu ook naar Afrika (Ethiopië). Zodoende zou Sam regelmatig met Norbert mee kunnen naar Slowakije. Dit zou mogelijk kunnen zijn.
Vrijdagavond begon het encounter. Toen zij aankwamen werd de zaal net in gereedheid gebracht.
We begonnen met 15 mensen en Sam gaf een korte terugblik op de 10 jaren dat hij er nu komt en wat het belangrijkste is geweest in die jaren. Het waren niet de activiteiten, niet het eten, niet de preken. Van alle zijn fijne herinneringen genoemd, maar we vergeten die ook weer. Het belangrijkste waren en zijn de bezoeken en gebeden aan huis, waar we de liefde mochten brengen. Liefde vergaat nimmermeer. De preken en de studies zijn middelen die je kunt aanhoren, maar als je er niets mee doet verander je niet. En daar gaat het om dat je door toepassing van het geleerde verandert naar het beeld van Jezus, maar wij kunnen niemand dwingen om te eten, om iets te doen met het onderwijs dat we aanreiken. Een hond, paard of ander dier kun je trainen, leren, maar niet dwingen om zijn eten op te eten. Als wij naar de kerk gaan en niets doen met het voedsel dat ons wordt aangereikt heeft het weinig zin. In welke grond zijn we geworteld en hoe diep reiken onze wortels?  In België zijn 40 meter hoge bomen, maar die vallen om bij een storm omdat de wortels maar 3 meter diep zijn. Zo kan onze buitenkant, onze CV, of zelfs onze preek er goed uit zien, maar hoe diep onze wortels zijn blijkt uit de stormen die we kunnen doorstaan. Daar ging het encounter over ook op de zaterdag. Op zaterdag begon Sam na de fijne aanbidding, eerst met het zegenen van de mensen en daarna pas met onderwijs. Dat liep zo, omdat dat belangrijker was en dan dien je flexibel te zijn.

En het is belangrijk dat je flexibel bent, want vrijdagavond bleek de kachel het niet te doen, nu die na de zomer voor de eerste keer weer werd gebruikt. Ook ging het licht een paar keer uit, omdat de (prepaid) electriciteitskaart op was en zaten we een minuut of tien bij te schijnen met het licht van onze mobieltjes. Een grappige situatie als je dan toch door blijft praten. Zaterdag was er om 09.30 uur geen koffie voor de 4 mensen die kwamen, moesten er nog boodschappen gedaan worden en kwamen de overige 11 mensen pas om 10.15 uur, zodat we uiteindelijk om 10.30 uur begonnen. Het is dan belangrijk dat je flexibel bent en niet humeurig wordt, maar “verblijdt u in de Here te allen tijde”! Zodoende begonnen we met aanbidding. Heerlijk! en de Heer kwam erop in en we konden de mensen zegenen in Zijn Naam, hen bemoedigen, vertroosten en profetische woorden uitspreken. Daarna hadden we de lunch die wel op tijd werd gebruikt, om 13.00 uur (!). De middag werd voortgezet met onderwijs en praktijk en ’s-Avonds werd de verjaardag gevierd van een familielid. Zondag de kerkdienst waarin het encounter werd afgesloten, terwijl Els inmiddels ook was gearriveerd. Het was een goede tijd, ook zondagavond met de nieuwe leiders.
Evaluatie
Maandag werd het encounter geëvalueerd en werden plannen voor de toekomst gemaakt en de ontwikkelingen besproken. Zoals het feit dat Sam en Els nu door Norbert worden opgehaald, een bezoek in overleg met hem wordt gepland en bij een gemeentelid uit zijn kerk slapen. Terwijl ze naar Hajdúhadház gaan als daar activiteiten zijn. Een logische ontwikkeling gelet op de gewijzigde situatie in Hajdúhadház op dit moment.