2015-08 Reis en foto's

Werkweek 12 t/m 19 augustus 2015

De werkweek werd dit jaar gehouden van 12 t/m 19 augustus 2015 gehouden in Hajdúhadház in Hongarije. Het was een goede, vruchtbare, gezellige, produktieve tijd die we met elkaar hadden.
De verhalen van twee deelnemers aan de werkweek, Jan en Hylke, geven een goede impressie weer van deze werkweek.
Een werkdag in Hongarije

Donderdag 13 augustus 2015 is onze eerste klusdag, na een wat moeilijke nacht.
We slapen met z’n drieën op één kamer, Sam in het midden op een bed en Hylke en ik aan de kant .
Ik ben onder het raam, wat altijd open staat,  geplaatst.
Hebben ze misschien gedaan omdat ik zo hard snurk, dat dat de honden uit de buurt houdt?
Want ‘s nachts lijkt het of je in een kennel slaapt.
Maar goed ,we beginnen vanmorgen met ontbijt . Na een lekker gebakken eitje worden de handschoenen voor de dag gehaald en begeven we ons naar het kerkgebouw
We hadden gister al een kijkje genomen en hadden het plan opgepakt om de gipsplaten die ze vorig jaar verwijderd hadden i.v.m. lekkage er deze week weer terug aan te doen .
Ze hebben inmiddels de lekkages verholpen en folie op de rachels gezet, die dienst doet als dampwerende laag, na enig overleg tussen Tony, Norbert  en mijzelf .
Ik was tot leider en aanjager van het klusteam aangesteld omdat ik in Sam zijn ogen de vakman ben.
Het is trouwens wel mooi want ieder van ons had zo zijn specifieke kwaliteiten.
Zo is Sam een hele goede kasbeheerder, taxichauffeur en een begenadigd spreker.
Hylke is heel goed in het organiseren en uitvoeren van spelletjes met de kinderen, en kan mensen zeer bemoedigen met een woord of gedachte van onze lieve Hemelse Vader.
We hebben in deze reis veel mensen mogen bemoedigen met Gods liefde en woorden van Hoop en geloof, maar zijn zelf ook rijk gezegend.
Maar goed, het werk, daar zouden we het over hebben .
Maar eerst nog even dit {ik lijk Sam wel als hij aan het preken is}
Vorig jaar hadden we een werklied om de moed erin te houden .
Het was een lied van Andre van Duin en dat ging op de volgende wijze : ik zou met jou wel 7 weken, onder een isolatie deken . Dit zongen we omdat we toen het dak aan het isoleren waren .
Nu had Sam een nieuwe versie , ook van Andre van Duin maar deze ging als volgt : en een boutje en een moertje en een schroefje en een nippeltje.
Ja mensen , het zingen van psalmen en lofliederen geeft vreugde maar deze liederen brengen de arbeidsvreugde ook op een hoog peil.
Maar goed we zijn vol goede moed aan het rachelen gegaan en eind van de dag , na onderbreking van een heerlijke lunch die Tony bereid had een soort gefrituurde aardappelen en heerlijke kippenpoten met salade van allerlei verschillende tomaten, paprika’s en peper, waren we toch bijna zover dat we maandag de gipsplaten er weer aan kunnen gaan doen.
Dat het werk snel vorderde kwam ook door 2 mallen .
Ja, ik bedoel niet mijn 2 collega’s want die waren af en toe ook aardig mal aan het doen, maar 2 korte plankjes die we gebruikten om de maat vast te houden.
U leest wel tussen de regels door dat we samen veel plezier hebben gehad maar ook in het er zijn voor onze broeders en zusters in Hajdúhadház .
Om hen te helpen, bemoedigen en een stukje van Gods liefde te mogen laten zien, maar ook zelf van hen te mogen ontvangen .

Een hartelijke groet, Jan

Zomaar een dag in Hongarije
Na een werkochtend van rachel-werk aan het plafond van het kerkgebouw is de rest van vandaag, vrijdag 14 augustus 2015, een dag waarop we een gemeentelid van een andere kerk bezoeken. We gaan naar Nyireghaza, een naburige stad van 140.000 inwoners. Zolli, een oudste uit Toni zijn kerk, gaat met ons mee. Rond 14.00 uur hebben we (een kort daarvoor spontaan gemaakte) afspraak met Andresh, gemeentelid van de kerk van Norbert en Szilvia.

Na de lunch verschijnt Andresh, alleenstaande vader van 2 kinderen. Wij wandelen naar zijn huurwoning en worden rondgeleid door de moestuin en huis. Zoals beloofd zal hij ons trakteren op koffie en muziek. Ja,  Andresh is docent op de Muziekschool en geeft viool- en gitaarles. Een waar koffie-concert! We krijgen zo een goed beeld van het Hongaarse wonen en leven in een stad.
Rond 16.00 uur zijn wij weer terug op het Kossuth-plein waar wij vandaan kwamen en wacht Norbert op ons. Norbert is de 41-jarige voorganger van een kleine gemeente van zo’n 20 leden. Hij grijnst van oor tot oor als hij ons ziet want eerst heeft hij een verrassing voor ons, waar wij al een slapeloze nacht van gehad hebben. Maar de verrassing blijkt een traktatie van het lekkerste en grootste ijs dat ik ooit geproefd heb. De toch al volle buik is nu geheel volgeladen. Norbert geeft een rondleiding door de stad waaronder een bezoek aan zijn voormalige kerkgebouw waar hij 17 jaar gediend heeft tot hij door God opgeroepen werd kerk en werk te verlaten om als een Abraham in vertrouwen op weg te gaan naar een onbekend “land”. Voor Norbert en zijn vrouw Szilvia betekende dat de start van een nieuwe gemeente waar geestelijke strijd torenhoog in het vaandel zou staan.  Een zeer moedige stap.

Daarna rijden wij door naar zijn zomerhuis, dat hij in bruikleen heeft van zijn oom. De grote maar destijds verwaarloosde tuin wordt ‘s zomers noodgedwongen gebruikt om tomaten, peren, meloenen, druiven, aardappelen etc. te telen.
Die worden deels ingemaakt voor de lange winter om zodoende voeding te hebben. En wat overblijft wordt niet verkocht, maar weg gegeven!
Norbert  geeft aan dat het niet de bedoeling is een handeltje te beginnen, maar werkelijk uit de hand van de Heer te leven.

Het gezin bestaande uit zijn vrouw Szilvia van 40 jaar en hun 2 zoons, Adam (18 jaar) en Peter(15 jaar) werken gezamenlijk dagelijks de nodige uren in de tuin. Daarnaast maken zij allen deel uit van het aanbiddingteam van hun gemeente en doen zij aldaar pastoraal en praktisch werk.
De omstandigheden waaronder zij moeten in de zomer leven zijn uiterst pover. Het huisje met een miniatuur keukentje, woonkamertje en slaapkamertje is piepklein. Als ik informeer naar het toilet word ik naar buiten verwezen naar een hokje met een ouderwetse “poepdoos”.
Hun winterappartement beslaat alles bij elkaar een oppervlakte van 50 vierkante meter.  Ik bedenk dat alleen mijn woonkamer al even groot is als hun hele appartement.
Maar het gezin straalt een liefde en vreugde uit die een verpletterende indruk op mij maakt. Buiten is de tafel gedekt en hebben we een uitstekende maaltijd met traditioneel de watermeloen als toetje.
Speciaal voor ons wordt met zelfgemaakte materialen een Vietnamese koffie geserveerd.
Het smakelijke verhaal van Norbert over de bereidingswijze smaakt uiteindelijk veel beter dan de koffie zelf. Maar het is genieten!

Het is een prachtige zwoele avond en ik bedenk dat het maar goed is dat dit zo is, want wij hadden onmogelijk gezamenlijk in de kleine woonkamer kunnen eten.

Als het langzamerhand tijd wordt om weer te vertrekken gaan wij over tot gebed. En het is, zoals iedere keer in Hongarije, imposant om te zien hoe de Vader ons voorziet van openbaring over de levens van de mensen waarvoor wij bidden.

De bemoedigende gebeden zijn de ankers waar zij zich aan vastklampen om door te kunnen in een leven vol moeilijke opdrachten en uitdagingen.
Szilvia zegent ons ieder afzonderlijk met een zeer kunstig gemaakt eigengemaakt doosje en een potje jam uit eigen tuin. Waar wij fysiek met lege handen kwamen geeft zij van het weinige van wat zij hebben. Het gastvrije gebaar overdondert mij.

Als ik nog altijd diep onder de indruk zwijgend in de auto terug rijdt naar ons tijdelijk verblijf in Hajdúhadház ben ik innerlijk ontroerd door een gezin dat als Noach van het leven een ark heeft gebouwd om de op komst zijnde stormen te overleven en beschikken over een hart dat erop gericht is om zoveel mogelijk mensen in hun veilige ark mee te nemen op hun tocht.
Zomaar een dag waaruit blijkt dat wij weliswaar zaaien maar op onze beurt overvloedig gezegend worden. God is goed! Zéér goed!

Hylke