2014-07 Werkweek

Verslag Werkweek Hongarije van 13 tot en met 20 juli 2014

 Jan, Sjaak en Sam vertrokken zondag om 09.15 uur richting Eindhoven om in te checken, te lunchen en om 14.00 uur te gaan vliegen. Bij aankomst op het vliegveld vernamen ze direct dat de vlucht was vertraagd tot 17.30 uur. Daardoor brak gelijk het ijs, want ze realiseerden zich dat niet zij, maar dat God de inhoud van de reis had gepland. Ze gaven zich over aan wat er verder deze reis zou gebeuren. Ze kwamen om 20.00 uur aan in Hajdúhadház en maakten het einde van de kerkdienst mee die om 17.00 uur was begonnen.

Met veel vertraging (4 uur) val je dan midden in de samenkomst van dit onvoltooide gebouwtje. Het bleek een donkere hut van David te zijn waar met veel passie de Heer werd aanbeden. Het enige licht kwam namelijk via het scherm van de PC en de beamer. Een hut die verder moest worden afgebouwd met eigen beperkte middelen van her en der,  inclusief de gift van de mensen die behoren tot de V.E.G. Berea Vlissingen.

Een hartelijk welkom wachtte hen. De zondagse samenkomst stond geheel in het teken van de bouw en de toekomst van deze gemeente. Prachtig dat er een voorganger van een naburige gemeente sprak. Zeer bemoedigend, En dat Norbert met "zijn (Hongaarse) gemeente" zeer betrokken is.

Ze zijn in een groep van gemeentes met elkaar verbonden. Tegenwoordig verplicht in Hongarije.
Misschien zijn Sam en Els en deze gemeente wel de allerbelangrijkste voorzieningen van God voor hen in deze dagen.

Maandagochtend eerst ontbeten en daarna gepraat met Toni en Norbert over hoe we zouden werken. Ze hoorden dat de gemeente pas de laatste twee dagen (!), zaterdag en zondag, aan het gebouw hadden gewerkt, zodat zij nu verder konden met de isolatie, de spanlatten en de gipsplaten. Tja, áls ze betaald werk hebben, nemen ze geen vrije dag op, want dat kost hen geld. Er werd deze week veel tijd geïnvesteerd in praten, overleggen, materialen halen, wijzigingen aan brengen in verricht werk, de enige ladder die er was delen, en anders maar werken op een stoel die op een tafel stond en elkaar ondersteunen. Sjaak was blij dat er niet meer mensen uit Nederland waren. Ze hadden zelf wat gereedschap meegenomen, wat ze goed gebruikten. Jan ontpopte zich deze week als dé juiste man op dé juiste plaats, en kreeg op natuurlijke wijze de leiding voor het verrichten van de werkzaamheden. Het was voor hem even wennen om aanwijzingen te geven aan bijv. Sam, omdat deze wel de eindverantwoordelijkheid had, maar zich als medewerker dienstbaar opstelde zodra het om de praktische uitvoering ging. Zo werd Norbert naar Jan doorverwezen als hij aan Sam vragen stelde. Dankzij de goede samenwerking met vakman Sjaak werden er voldoende vorderingen gemaakt en konden ze vrijdag om 16.00 nog beginnen met het aanbrengen van de gipsplaten.Toen Toni donderdag vernam dat ze zaterdag om 13.30 uur zouden stoppen om daarna naar Debrecen te gaan en af te kikken, maar ook om het verschil te zien tussen het zigeunerleven en een ander Hongarije, vroeg hij ze zaterdag om 07.00 uur wilden beginnen… Zondag in de dienst gaf hij aan dat dit kwam omdat hij het zo natuurlijk was gaan vinden dat zij dit werk deden, maar dat het bijzonder was dat zij er waren en hun tijd, geld, ja, hun leven wilden investeren (de vliegramp was net gebeurd). Hij bood zijn excuses aan.

’s-Morgens gingen ze zelf om boodschappen voor het ontbijt, bij de Elèlmiszer (de buurtsuper) in de straat. Je kon er losse sigaretten kopen en losse espressostaafjes koffie. Al snel ontstond een band met het personeel, zodat toen zij eens om 09.00 uur Joreggelt (goede ochtend) zeiden, de verkoopster antwoordde met Jonapot (goedemiddag). Ja, zij had er al ruim 3 uur werk op zitten. De warme lunch werd iedere dag genuttigd bij een gemeentelid thuis. Dat was leuk, omdat ze zo bij andere zigeuners thuis kwamen, waardoor een goede indruk werd gekregen van hun leven daar. Ook namen ze tijd voor koffie, waarbij ze zaten op een bankje naast de kerk.

Het avondeten werd vaak verzorgd, maar 2 keer zorgden zij voor het diner. Doordat het nog niet mogelijk was om een eitje te koken, laat staan te bakken kochten ze frites met broodje Gyros bij de enige cafetaria in Hajdúhadház die net om de hoek in het volgende straatje was. Tijdens de kerkdienst op zondag werden getuigenissen gegeven, en ervaringen gedeeld. Het was fijn te horen dat het encounter dat in April gehouden was, zo goed was geweest en dat men uit ziet naar het volgende encounter. Als afsluiter had Peruska een lunch verzorgd met heerlijke frites en kipschnitzel. Dat ging er wel in, waarna ze naar het vliegveld werden gebracht en zonder vertraging om 16.00 uur gingen vliegen.

In Eindhoven namen ze tijd voor evaluatie onder het genot van een kopje koffie:
- De overwinning op de Babylonische spraakverwarringen. Dankzij de Heer, Norbert en ieders  gehoorzame houding.
- De versteviging van banden onderling.
- Een plafond wat er voor een groot deel in ligt. Ga zo door broeders en zusters daar.
- Het bedrag van 1.800 euro was toereikend voor staalconstructie, elektrische bedrading, isolatie,
latten en gipsplaten.
- Zo'n week geeft een enorme push aan de afbouw van de kerk. Het is nu weer aan de zigeuners zelf.
Rond 21.00 uur kwamen ze weer thuis. Sam ging direct naar een verjaardag, Sjaak werd door Minke opgewacht en Jan verbaasde zich toen hij thuis kwam dat zijn keuken er zo netjes en compleet uitzag. Een schril contrast met Hongarije.